این کارت‌ها نسبت به هویت جنسی و وضعیت مهاجرت، حساس هستند 

این هفته نیوآرک – نیوجرسی، آخرین مورد از تعداد روزافزون شهرهایی بود که خود را با برنامه کارت شناسایی شهری تطبیق داد. این کارت‌های شناسایی که برای تمام ساکنین بالای 14 سال قابل دسترس هستند، به طور خاص برای مهاجرین ثبت نام نشده، بی خانمان‌ها، افرادی که قبلآ زندانی بوده‌اند و دیگر کسانی که ممکن است نتوانند اسناد مورد نیاز را به عنوان کارت‌های صادر شده توسط دولت ارائه دهند، قابل استفاده هستند.

یک مورد قابل توجه که به این فهرست اضافه می‌شود، افرادی هستند که جنسیت متفاوتی دارند. برخلاف شکل‌های دیگر کارت‌های شناسایی حکومتی و ایالتی، کارت جدید نیوآرک، جنسیت صاحب آن را ثبت نمی‌کند. حذف این مورد، به نفع کسانی می‌باشد که جنسیتشان با چیزی که در گواهی تولد یا دیگر اسناد اداری ثبت شده است، مطابقت ندارد (احساس جنس مخالف دارند).

حساسیت نسبت به جنسیت، یک پیشرفت نسبتآ جدید در پدیده کارت‌های شناسایی شهری می‌باشد. در سال 2007، شهر نیوهاون در ایالت کانکتی کات، اولین شهر در ایالات متحده بود که کارت شناسایی شهری را پیشنهاد نمود و سپس چند شهر در کالیفرنیا از جمله سان فرانسیسکو، لوس آنجلس و شهرهای دیگری مثل واشنگتن و نیویورک از این اقدام پیروی نمودند. در هر مورد، مهاجرین ثبت نام نشده، گروه اصلی هدف برای این کارت‌ها بودند. ولی وقتی سانفرانسیسکو در سال 2007 برنامه کارت شناسایی خود را شروع کرد، شاخص جنسیت (مرد یا زن بودن) را از کارت شناسایی حذف نمود و در سال 2014، نیویورک اولین حوزه قضایی بود که به دارندگان کارت شناسایی محلی اجازه داد که خودشان، جنسیت خود را تعیین نمایند.

مایکل سیلورمن، مدیر اجرایی دفاع و آموزش بنیاد فراجنسیتی امیدوار است که شهرهای بیشتری، تعیین خودهویتی را در کارت‌های شناسایی شهری بپذیرند. او می‌گوید: “چون افرادی که تغییر جنسیت داشته‌اند، با تبعیض‌های زیادی به دلیل جنسیت خود مواجه هستند، مهم است که دارای کارت شناسایی باشند که اعلام کند آن‌ها واقعآ چه کسانی هستند و چگونه در دنیای بیرون از خود ظاهر می‌شوند”. این یک موضوع مربوط به حقوق بشر است زیرا کارت‌های شناسایی مربوط به دستیابی واقعی به جنبه‌های مختلف زندگی اجتماعی هستند.

وقتی درخواست شغل می‌کنید یا خواستار مزایای اجتماعی یا دیگر خدمات می‌شوید که نیازمند تعیین هویت هستند، گزینه تأکید بر هویت جنسی یک فرد یا حذف آن می‌تواند مهم باشد. سیلورمن می‌گوید: گاهی اوقات کارت شناسایی، تنها “پوشش حمایتی” برای هویت جنسی یک انسان محسوب می‌شود.

نشانگرهای جنسیتی فقط یک صحنه مبارزه در تلاش برای مدارک منعطف از لحاظ جنسیتی هستند. اکثر ایالت‌ها به مردم اجازه نمی‌دهند که به تغییر جنسیت خود در مدارک تولد اقدام کنند، مگر اینکه تحت عمل جراحی تغییر جنسیت قرار گیرند که اقدامی است که توصیف آن مشکل است و بسیاری از کسانی که احساس می‌کنند جنسیت متفاوتی دارند، نمی‌خواهند آن را انجام دهند و یا از عهده مخارج آن بر نمی‌آیند. بنیاد TLDEF به معرفی افراد فراجنسیتی در ویرجینیای غربی و کارولینای جنوبی پرداخته و از آن‌ها خواسته بود که موی مصنوعی، آرایش و دیگر کارهایی که باعث می‌شود زن جلوه کنند را قبل از اینکه برای گواهینامه رانندگی عکس بگیرند، حذف کنند. اخیرآ ایالت میشیگان تقاضای اثبات عمل جراحی تغییر جنسیت نموده تا بتواند مشخصات جنسیتی را بر روی کارت‌های شناسایی ایالتی افراد تغییر دهد.

ولی سیلورمن، یک موضوع دیگر را دلیل گرایش به سوی هویت جنسی می‌داند که فراتر از داستان‌های جذاب لاورنه کاکس و کیت لین جیمز می‌باشد. در نیوآرک، نیویورک و سانفرانسیسکو، هویت جنسی تبدیل به بخشی از گفتگوها درباره کارت‌های شناسایی شهری شده است که تمرکز آن بر حقوق قانونی مهاجران ثبت نام نشده می‌باشد. سیلورمن پیش بینی می کند که به تدریج، “شهرداری‌ها به شهرهای مشابه خواهند نگریست که آن‌ها چه کارهایی انجام داده‌اند و نگرانی‌های افراد فراجنسیتی را در زمانی که به طراحی این برنامه‌ها می‌پردازند، در نظر خواهند گرفت”.

در یک گزارش که در سال 2013 درباره کارت شناسایی شهری در سراسر ایالات متحده منتشر شد، مرکز مردم سالاری مردمی اعلام نمود که “شهرهایی که پیشنهاد کارت شناسایی را به ساکنین خود، بدون توجه به وضعیت مهاجرت آن‌ها می‌دهند، در حال ایجاد یک بیانیه نیرومند در رابطه با استقبال و ساماندهی آن ها هستند”. همین جریان در مورد شهرهایی صدق می‌کند که این کار را بدون توجه به هویت جنسی افراد انجام می‌دهند.